Stewia jest jedna z najsłodszych roślin na Ziemi - jej liście mimo że nie maja żadnej wartości kalorycznej i nie zawierają cukru są 15...30 razy bardziej słodkie niż czysty cukier. Może być spozywana przez diabetyków i stanowi znakomitą i zdrowa alternatywę dla cukru. Może być łatwo uprawiana w Polsce dając pokaźne zbiory
Pierwsze naukowe wzmianki o stewii pochodzą z roku 1899, kiedy pionierskie badania nad tą rośliną prowadził botanik dr Moises Santiago Bertoni, który nadał tej roślinie nazwę "stevia rebaudiana" ku czci paragwajskiego chemika Rebaudi'ego. Stewia była stosowana przez Indian Guarani i Mato Grosso już znacznie wcześniej, słodzili oni stewią potrawy i napoje, oraz żuli liście stewii (dziś fakt używania stewii przez tak długi czas jest argumentem w rękach jej zwolenników, potwierdzającym, że nie wywołuje ona jakichkolwieknegatywnych skutków). Naturalny region występowania stewii rozciąga się na tereny Paragwaju oraz Brazylii. Obecnie zakres uprawy stewii jest znacznie szerszy (Japonia, Chiny, Tajlandia, Brazylia, Izrael, Kanada.). Generalnie podstawowym warunkiem uprawy jest dostatecznie ciepły klimat i obfitość opadów, optymalna temperatura do wzrostu to 15- 30°C. Zastosowanie stewii w przemyśle spożywczym na szeroką skalę zapoczątkowali Japończycy w latach 70-tych XX wieku, kiedy to pojawiły się poważne wątpliwości co do bezpieczeństwa syntetycznych słodzików ( w szczególności chodziło o sacharynę). Ciekawostką jest fakt, iż Brytyjczycy w 1941 roku rozważali zastosowanie stewii wobec niewystarczających rezerw cukru. Do końca lat 80-tych popularność stewii wzrosła niezmiernie zaś jej zastosowania kulinarne rozszerzały się szybko z powodu wyjątkowych cech substancji czynnej (stewiozydu) spośród których warto wymienić następujące:
- 250-300 krotnie słodszy od sacharozy (czyli normalnego cukru spożywczego)
- stabilny do temperatury 198-200°C co umożliwia stosowanie stewii do wypieków
- nie ulega fermentacji
- działa przeciwpróchniczo i hamuje wzrost płytki nazębnej
- nie posiada praktycznie żadnej wartości kalorycznej
- jest stabilny w środowisku kwaśnym co pozwala na stosowanie również do marynat
Zawartość stewiozydów w suszonych liściach wynosi około 10 %.
Potwierdzonym efektem towarzyszącym spożywaniu
stewii jest nieznaczne obniżanie ciśnienia krwi ,
więcej na ten temat w zakładce "stewia a medycyna"
Podsumowując
ten krótki opis należy podkreślić atrakcyjność stewii dla diabetyków, natomiast
właściwości przeciwpróchnicze z pewnością dają interesujące możliwości
zapobiegania próchnicy u
dzieci, poprzez zastąpienie powszechnie używanego cukru stewią
Ponadto znikoma wartość kaloryczna powinna przysporzyć stewii wielu zwolenników
wśród osób
dbających o linię lub odchudzających się.